Jubileumboek Strukton

Vraag aan ons: “Kunnen jullie ter gelegenheid van ons 75-jarige bestaan op een feestelijke manier aan een brede groep van mensen (referentie: de echtgenoot of echtgenote van onze medewerkers) laten zien wat ons werk inhoudt?”

Toelichting

Relaties hebben vaak geen idee wat het werk van Strukton inhoudt. Zelfs niet de corporate family.

Dat moest maar eens veranderen nu Strukton 75 jaar bestond.

Aanpak

Sleutelwoord: vakmanschap. Dat leek ons een associatie die Strukton kon onderschrijven. Vervolgens de vraag: waar kunnen we dit bedrijf dan mee vergelijken?

Hé, lijkt zo'n bouwkeet niet verdacht veel op een pipowagen? En de steigerbouwers, zijn dat geen trapezewerkers? Is Strukton eigenlijk niet een rondtrekkend circus?

Dat idee hebben wij vertaald in een speelse opzet, waarbij in elk thematisch hoofdstuk de verhalen uit de wereld van de bouw en uit het circus elkaar afwisselen. Titel: Zand en zaagsel.

Resultaat

De uitgave is in een oplage van 6000 exx. gedrukt en verspreid onder medewerkers en de corporate family van Strukton.

Uit Zand en Zaagsel

'Soms eist een opdrachtgever dat de de winkel openblijft tijdens de verbouwing. Dat leidt dan tot spanningen. Terwijl bouwvakkers op de vijfde etage van een ziekenhuis met een pneumatische beitel de vloer eruit slopen, probeert een KNO-arts op de verdieping eronder via een audiogram te bepalen of zijn patiënt daadwerkelijk lijdt aan een lichte gehoorafwijking of dat dit slechts inbeelding is.'

Uit Zand en Zaagsel

'Met het geroffel steeg in het Franse circus de spanning ten top toen de weergaloze Mack the Knife zich opmaakte voor zijn nieuwste act. Hij zou zes vlijmscherpe hakbijlen rakelings langs zijn echtgenote werpen, die geblinddoekt tegen een houten schot bevallig stond te wachten.

Het schot stond recht voor de orkestbak opgesteld waar dat tromgeroffel vandaan kwam. En of Mack die avond te zwaar getafeld had of dat er een andere aanwijsbare grond was zal wel nooit meer duidelijk worden, maar één van zijn hakbijlen miste doel en kwam als een vliegende cirkelzaag terecht in de orkestbak, net op de plek waar de trompettist nietsvermoedend in de partituur zat te bladeren.’