Communicatie kan zóveel beter. Betrek mensen, geef betekenis in plaats van informatie, laat de film zien in plaats van alleen de foto. Kortom: communiceer op een meer verhalende manier. Vandaar ook mijn motto: wat je niet kunt vertellen, kun je ook nooit bereiken. 

Verwondering is misschien wel mijn diepste drijfveer: waarom zijn de dingen zoals ze zijn? Mij valt op wat voor veel mensen vanzelfsprekend is. Wat als het anders zou zijn? Doet het ertoe? Voor wie? Wat is dan het verschil? Ik breng andere perspectieven in en zie samenhang en patronen. Vaak door het proces van 'connecting the dots'. Dat is geen verdienste; zo zit ik gewoon in elkaar.

Ik heb een brede interesse: recht, economie, religie, psychologie, natuurwetenschappen, (kunst)geschiedenis, cultuur, filosofie, politiek... Is daar dan toch een rode draad in te ontdekken? Zeker: de mens. Wie we zijn. Met ons karakter en ons gedrag. Hoe we onszelf zien, hoe we gekomen zijn waar we staan, hoe we verder willen gaan en vooral: hoe we daar komen. Dat geldt ook voor organisaties. Ik ben benieuwd naar het antwoord op de vraag hoe je van A naar B komt en wat B dan precies is -als je al weet wat A is. 

Na mijn studie rechten (UvA) heb ik van 1990 tot 2000 een stevige basis gelegd in de landelijke journalistiek met achtergrondverhalen, reportages, interviews, essays, analyses en opiniërende artikelen. O.a. voor NRC Handelsblad, Volkskrant, het FD, Elsevier, HP/deTijd en een hele serie vakbladen, waaronder Advocatenblad, het Nederlands Juristenblad, De Journalist en COMMUNICATIE. Daar kon ik veel van mezelf in kwijt, maar minstens zo belangrijk: dan leer je pas echt researchen, interviewen, analyseren, argumenteren en verhalen maken. Wat een invalshoek is en hoe je onbeduidende onderwerpen mediageniek kunt maken. Oh ja, en je leert omgaan met deadlines.

Zonder het goed te beseffen, rolde ik in de wereld van de bedrijfsjournalistiek. Daar zat, als ik er zo op terugkijk, geen idee achter. Het destijds grootste advocatenkantoor van Nederland, Trenité Van Doorne vroeg of we hun corporate magazine wilden maken, waarna al gauw managementbureau Boer & Croon zich meldde: ook een corporate magazine graag. De dienst Verkeer & Vervoer van de gemeente Amsterdam kwam met allerhande vragen, de Hoge Raad der Nederlanden of we hun corporate brochure wilden maken, de Spaanse Handelsambassade of we hun nieuwsbrief wilden maken en Strukton of we hun jubileumboek konden schrijven. Zo is het begonnen. Daarom hoor je hier wel eens iemand gniffelen dat we zijn opgericht door onze opdrachtgevers. 

Ondertussen leerde ik als hoofdredacteur van corporate magazines wat creatieve professionals als journalisten, tekstschrijvers, fotografen, illustratoren, vormgevers en drukkers nodig hadden qua sturing om in één vloeiend proces tot het beste resultaat te komen. Daar heb ik vanaf 1998 brede ervaring mee kunnen opdoen. Alleen merk je dan ook dat je altijd bezig bent met een groter verhaal. Wat is het grotere plaatje? Voor welke vraag is wat we maken eigenlijk een oplossing? Of zou dat een oplossing moeten zijn? En dus volgde ik van 2000/2002 de opleiding Senior Communicatieadviseur (C) bij de Stichting Reclame & Marketing en van 2005/2007 het curriculum Strategische Communicatie aan de UvA bij Ben Warner. Zo leerde ik om over de rand van de kookpot in de keuken te kijken.

Ondertussen maakte ik vanaf 2001 profielen voor projectleiders, projectdirecteuren, bestuurders en professionals bij hun personal branding en communicatie, schreef ik speeches voor bestuursvoorzitters, redigeerde ik opiniestukken, position papers, beleidsnota's en adviesrapporten, evalueerde ik strategische processen en ruimtelijke, infrastructurele en sociale projecten (o.a. in opdracht van de gemeente Amsterdam) met vragen als: 'Hoe dan wel?' of 'Hoe nu verder?'

Daarmee werd mijn werk wel heel breed. Wat dééd ik nou eigenlijk. Eén ding wist ik zeker: alles wat ik deed, had op de een of andere manier met verhalen te maken. Maar hoe zat dat dan precies met de rol van het verhaal van, in en uit organisaties? Daarom ben ik me vanaf 2009 gaan verdiepen in het fenomeen corporate storytelling. O.a. via literatuurstudie en masterclasses bij o.a. Manfred van Doorn en Robert McKee. Na een lange en behoorlijk eenzame zoektocht ontdekte ik de waarde van een meer verhalende vorm van communicatie voor organisaties rondom vraagstukken die te maken hebben met de reis van A naar B.