schakel tussen opdrachtgever en publiek

Zeker: de mens. Wie we zijn. Met ons karakter en ons gedrag. En hoe we gekomen zijn waar we staan, hoe we verder willen gaan en vooral: waar naartoe? Dat geldt ook voor organisaties. Ik ben benieuwd naar het thema 'ontwikkeling', naar het antwoord op de vraag hoe je van A naar B komt. Van daar mijn interesse in position papers, learning histories en evaluaties.

Geboren in een klein midden-Limburgs dorpje waar mijn vader apotheekhoudend huisarts was, trok ik begin jaren tachtig vol verwachting naar Amsterdam, waar ik psychologie had willen gaan studeren, maar dat was toen nog te bèta. Dan graag kunstgeschiedenis. Maar dat zag mijn vader niet zitten. 'Geen droog brood in te verdienen', bromde hij. Dus werd het geschiedenis, de moeder van de verhaalkunde. Alleen was die studie dan weer, met alle research en papers, nauwelijks te combineren met een actief studentenleven. Rechten was dat, zo bleek mij uit een simpel veldonderzoek op een laat tijdstip in een onbestemde kroeg, duidelijk wel. En hé, al die arresten, dat waren toch ook fascinerende verhalen? Voordat je er dan achter komt dat het niet gaat om die verhalen, maar om de abstracte toepassing van het recht, ben je al gauw een paar jaar verder. Wat mij in elk geval aansprak in de studie rechten was de kracht van argumentatie, het zorgvuldige taalgebruik en het streven naar systematiek en rechtvaardigheid. Ondertussen ging mijn hart uit naar het hoofdredacteurschap van het juridisch faculteitsblad en naar dat van het Landelijk Overleg Juridische Faculteitsbladen. 

Na mijn studie heb ik van 1990 tot 2000 een stevige basis gelegd in de landelijke journalistiek met achtergrondverhalen, reportages, interviews, essays, analyses en opiniërende artikelen. O.a. voor NRC Handelsblad, Volkskrant, het FD, Algemeen Dagblad, Parool, Elsevier, HP/deTijd en een hele serie vakbladen, waaronder Advocatenblad, het Nederlands Juristenblad, De Journalist, Communicatie en Binnenlands Bestuur. Dan leer je pas echt researchen, interviewen, analyseren, argumenteren en verhalen maken. En omgaan met deadlines.

Zonder het goed te beseffen, rolde ik in de wereld van de bedrijfsjournalistiek. Daar zat, als ik er zo op terugkijk, geen idee achter. Het destijds grootste advocatenkantoor van Nederland, Trenité Van Doorne vroeg of we hun nieuwsbrief wilden maken, managementbureau Boer & Croon of we hun corporate magazine wilden maken, net als de dienst Verkeer & Vervoer van de gemeente Amsterdam, de Hoge Raad der Nederlanden of we hun corporate brochure wilden maken en Strukton of we hun jubileumboek konden maken. Zo is het begonnen. Daarom hoor je hier wel eens iemand gniffelen dat we zijn opgericht door onze opdrachtgevers. 

Maar het ging en gaat mij nog altijd om het netto totaaleffect. Bij een position paper bijvoorbeeld ben ik minder geïnteresseerd in de position paper zelf dan in de vraag wat die straks in de dagelijkse praktijk daadwerkelijk verandert. Dát is de bal en daar moeten alle ogen op zijn gericht. Ondertussen leerde ik als hoofdredacteur wel wat creatieve professionals nodig hadden qua sturing om in één vloeiend proces tot het beste resultaat te komen. Daar heb ik vanaf 1998 brede ervaring mee kunnen opdoen. Alleen merk je dan ook dat je met een project altijd onderdeel bent van een groter geheel. Dat gaat verder dan alleen vorm en inhoud. Wat is het grotere plaatje? Voor welke vraag is wat we samen maken eigenlijk een oplossing? Of zou dat een oplossing moeten zijn? Hoe krijg je het interne verhaal en het externe verhaal beter op elkaar afgestemd? Dus volgde ik van 2000 - 2002 de opleiding Senior Communicatieadviseur bij de Stichting Reclame & Marketing en van 2005 tot 2007 het curriculum Strategische Communicatie aan de UvA bij Ben Warner. Zo leerde ik om over de rand van de kookpot in de keuken te kijken.

Dat liep vanaf 2005 gelijk op met meer strategische opdrachten zoals de redactie van opiniestukken, position papers, beleidsnota's en adviesrapporten en de evaluatie van strategische processen en ruimtelijke en sociale projecten met vragen als: "Hoe dan wel?" of "Hoe nu verder?" 

Daarmee werd mijn werk wel heel breed. Eén ding wist ik zeker: alles wat ik deed, had op de een of andere manier altijd wel met een verhaal te maken. Of met hét verhaal. Want communicatie heeft volgens mij te maken met het afstemmen van verhalen. Het  interne verhaal over de identiteit met het externe verhaal van het imago. Het missie-verhaal met het visie-verhaal. Het strategieverhaal met het cultuurverhaal. Door die verhalen beter op elkaar af te stemmen, komt een organisatie dichter bij het verhaal dat verteld wil worden. Zo kijk ik naar communicatie. Maar hoe zat dat dan precies met de rol van het verhaal in organisaties? Daarom ben ik me vanaf 2007 gaan verdiepen in het fenomeen corporate storytelling. O.a. via literatuurstudie en masterclasses bij o.a. Manfred van Doorn en Robert McKee. Bij alles wat ik doe, probeer ik sindsdien zicht te krijgen op het 'verhaal' dat verteld wordt, dat verteld wil worden of dat juist niet verteld wordt. Op die manier probeer ik het verhaal te maken dat binnen met buiten verbindt, dat identiteit met imago verbindt, missie met mensen en zo vandaag met morgen. 

En wat doen al die foto's hiernaast dan? Ik zet mijn ervaring ook graag in als workshopleider, gespreksleider, dagvoorzitter of praatjesmaker. Dat heb ik vanaf mijn studententijd kunnen ontwikkelen voor uiteenlopende gelegenheden. Ik verdiep me graag in een onderwerp om ergens chocola van te maken en die chocola te delen.