Reviews

De zinnen stonden keurig op papier, maar de boodschap was leeg. Pas toen jullie erbij kwamen, ging het schuiven. We zijn niet alleen geholpen in het schrijven, maar ook in het denken.

Het waren maar een paar zinnen die alles openzetten. Dat vond ik zo goed: het was niet méér tekst, het was beter gekozen.

Die eerste sessie met jullie was een soort reality check. Confronterend, maar wel raak. Wat we dachten dat helder was, bleek een soort opsomming. Daarna is het snel gegaan.

Het was een soort mild filter. Niet alles hoefde weg, maar alles moest op de juiste plaats komen. En dat is prima gelukt.

Door DuynsteePolak werd het allemaal heel overzichtelijk. Dat klinkt saai, maar het was precies wat er nodig was.

Jullie vroegen niets wat we niet al wisten, maar juist dingen die we nooit hadden uitgesproken. Dat gaf een nieuwe dynamiek.

Het is niet dat het nu al perfect is. Maar de paper communiceert nu tenminste. En werkt nu voor de mensen die er mee verder moeten. En daar ging het ons om.

Niemand was het met elkaar oneens, maar niemand wist precies wat we wél wilden zeggen. Jullie trokken de lijn, zonder de boel op slot te zetten.

Het was niet dat we het zelf niet konden. We zaten gewoon te diep in ons eigen gelijk. Door jullie medewerking haalden jullie daar net genoeg lucht in.

Ik dacht dat ik het vooral ingewikkeld vond. Maar eigenlijk wist ik niet zeker of ik dat wel hardop durfde te zeggen. Toen we dat bespraken, ging alles verder eigenlijk vanzelf.

Er moest iets op papier komen. Daar hadden we allemaal een beeld bij. Alleen niet hetzelfde beeld. Dat werd pas duidelijk toen we met jullie gingen praten.

De taal die we eerst gebruikten, werkte vooral intern. Jullie hielpen ons verwoorden wat er wél uit mocht, zonder te vervallen in beleidstaal. Dat was precies de stap die we misten.